دلم شـــــــور نگـــــــاهی را میزد که اکنون در نگاه دیگـــــری خیـــره اســـــــت.
گوش هایم گــــــــرم صدایی بود که اکنــــــــون آرامش بخـــــش سمع دیگری است.
حل اندیشه ام درسخنی است که او میگفت ودیگر نمیگوید:
بعد ازتو؛
عشـــــــــق را باور نــــدارم   عشـــــــق بر زبانــــــم جاری اســــــت
امـــــا نمیگـــــــــذارم به قلـــــــبم نفوذ کنـــــد
 
  من نیزعشـق را باور ندارم.